Ithaka

Evenals vorig jaar staan Krisse en haar man juist voor 't binnenfietsen van Helsinki alle renners op te wachten. Ze maken dan een praatje en een foto. Maar dit jaar fietst iedereen door. Als ik mijn naam hoor stop ik natuurlijk. Dit moet Krisse zijn. We praten wat en haar man luistert zwijgend mee. Ze vindt me dapper dat ik het voor de tweede keer probeer. Ze zei dat ik er nog fris uitzag. Dat was een mooie stimulans. Maar ik zei dat het nog niet zeker was dat ik Tarifa ging halen. "Ithaka", zei ik. Misschien begreep ze wat ik bedoelde. Ze begon te lachen en zei "yes, Ithaka". Deze wijze les kreeg ik van Gerard, vriend en NEC'er. Hij stuurde me het gedicht Ithaka van K.P. Kavafis. "...Ithaka gaf je de mooie reis. Was het er niet, dan was je nooit vertrokken...".
Nog meer aanmoedigingen onderweg. Want meer de stad in hoorde ik mijn naam weer. Een jongen volgde de race via internet en kwam naar beneden vanuit zijn kantoor als er iemand naderde. Ook daar 'n praatje natuurlijk.
Na de foto van 't eerste checkpoint in Helsinki kwam ik 4 minuten voor vertrek aan bij de ferry naar Tallinn. Ik fietste naar binnen en het hek ging dicht.

Sysmä - Tallinn 201 km